Η επωνυμία του πιάνου ειναι Hermann Wägner Stuttgart, με πρόσθετο κείμενο που αναφέρει "Carl Blädel’s Nachfolger", υποδεικνύοντας ότι ο Hermann Wägner διαδέχθηκε την επιχείρηση του Carl Blädel, ενός προηγούμενου κατασκευαστή πιάνων. Αυτή η διαδοχή είναι σύμφωνη με τα ιστορικά αρχεία, υποδηλώνοντας μια συνέχεια στην κατασκευαστική δεξιοτεχνία και τη φήμη.
Το πιάνο διαθέτει επίσης ένα διακοσμητικό έμβλημα πάνω από το πληκτρολόγιο, το οποίο περιβάλλεται από μια λίστα βραβείων και συμμετοχών σε εκθέσεις:
Μελβούρνη 1889
Στουτγάρδη 1881
Βιέννη (Wien) 1873
Λειψία 1850
Άμστερνταμ 1883
Μόναχο (München) 1854 & 1876
Λονδίνο 1851 & 1884
Ιστορικό Πλαίσιο των Πιάνων Hermann Wägner
Η Hermann Wägner ήταν ένας κατασκευαστής πιάνων με έδρα τη Στουτγάρδη της Γερμανίας, που ιδρύθηκε το 1872. Η εταιρεία αναφέρεται ως διάδοχος του Carl Blädel, και τα ιστορικά αρχεία υποδεικνύουν τις ακόλουθες βασικές λεπτομέρειες:
Ίδρυση και Τοποθεσία: Ιδρύθηκε το 1872 στην οδό Rothebühlstrasse 121, αργότερα μεταφέρθηκε στην οδό Augustenstrasse 7, και οι δύο στη Στουτγάρδη.
Περίοδος Παραγωγής: Η παραγωγή ξεκίνησε γύρω στο 1872 και έληξε περίπου το 1913, με μια αξιοσημείωτη επανέναρξη στο Ningbo της Κίνας, το 1920. Ωστόσο, η τελευταία πιθανότατα δεν σχετίζεται με την αρχική παραγωγή στη Στουτγάρδη, δεδομένου του πλαισίου των βραβείων που αναφέρονται (μέχρι το 1889).
Εξειδίκευση: Η εταιρεία επικεντρώθηκε σε όρθια πιάνα με σταυρόχορδα και περιστασιακά κατασκεύαζε πιάνα με ουρά, ανταγωνιζόμενη άλλους εξέχοντες Γερμανούς κατασκευαστές, όπως σχέδια εμπνευσμένα από τον Steinway.
Συμμετοχή σε Εκθέσεις: Τα πιάνα Hermann Wägner παρουσιάστηκαν σε διάφορες διεθνείς εκθέσεις, όπως:
Παγκόσμια Έκθεση Βιέννης (1873), όπου επαινέθηκαν για τον «μεγάλο, ευγενή τόνο» τους.
Έκθεση Στουτγάρδης (1881)
Διεθνής Έκθεση Άμστερνταμ (1883), όπου παρουσιάστηκε ένα «πιάνο τραμπολίνο».
Έκθεση Μελβούρνης (1889), με ένα όρθιο πιάνο με σταυρόχορδα και εξάρτημα μεταφοράς, που εκπροσωπείται από την Allan & Co.
Αυτές οι εκθέσεις και τα βραβεία υπογραμμίζουν τη φήμη του κατασκευαστή για ποιότητα και καινοτομία στα τέλη του 19ου αιώνα.
Χαρακτηριστικά και Καινοτομίες
Τα πιάνα Hermann Wägner ήταν γνωστά για την κατασκευαστική τους δεινότητα και τα καινοτόμα χαρακτηριστικά τους, όπως αποδεικνύεται από ιστορικά διπλώματα ευρεσιτεχνίας και κριτικές:
Κατασκευή: Τα πιάνα διέθεταν ισχυρά σιδερένια πλαίσια με ορειχάλκινες πλάκες κουρδίσματος, εξασφαλίζοντας ανθεκτικότητα και σταθερότητα. Ορισμένα μοντέλα περιλάμβαναν διακοσμητικά στοιχεία όπως μάρμαρο, αλάβαστρο ή ακόμα και ένα οκταήμερο ρολόι, όπως φαίνεται στις εκθέσεις.
Τόνος και Δράση: Κριτικές από την Έκθεση της Βιέννης του 1873 τόνισαν τον «πλούσιο, ευγενή και τραγουδιστικό τόνο» των πιάνων τους, με τιμές που κυμαίνονταν από 1.200 έως 1.800 Reichsmark, αντανακλώντας επιλογές προσαρμογής όπως το Kunstpedal του Zachariae.
Καινοτομίες: Ο κατασκευαστής κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας διάφορους μηχανισμούς, όπως:
Έναν μηχανισμό μεταφοράς (Αριθμός ευρεσιτεχνίας 76924, 1894) για την ανύψωση των αποσβεστήρων, βελτιώνοντας τον έλεγχο του ήχου σε πιάνα με χαμηλή απόσβεση.
Ένα ρυθμιζόμενο πληκτρολόγιο (Αριθμός ευρεσιτεχνίας 76946, 1894) που επέτρεπε στο πληκτρολόγιο να μετακινείται, επιτρέποντας τη μηχανική μεταφορά σε επτά πλήκτρα χωρίς mετήσια προσαρμογή. Αυτό αντικατοπτρίζεται στο κείμενο της εικόνας, "tiefer Ton Ton Ton A Ton Ton Ton Ton hö" (βαθύτερος τόνος τόνος τόνος τόνος Ένας τόνος τόνος τόνος τόνος υψηλότερος), το οποίο μπορεί να υποδηλώνει έναν οδηγό κουρδίσματος ή αναφορά στο εύρος του ύψους.
Σχεδιασμός: Το πιάνο στην εικόνα, με χρυσά γράμματα σε μαύρο φόντο, αποτελεί παράδειγμα του κομψού και κλασικού σχεδιασμού που είναι χαρακτηριστικό των υψηλής ποιότητας πιάνων αυτής της εποχής.
Δεδομένων των βραβείων και των καινοτομιών, αυτό το πιάνο ήταν μέρος της προσπάθειας του κατασκευαστή να παράγει υψηλής ποιότητας όργανα τόσο για την εγχώρια όσο και για τις διεθνείς αγορές, με σημαντικές πωλήσεις στο εξωτερικό να σημειώνονται το 1871 (80 πιάνα, 20 πιάνα και 4 πιάνα με ουρά).